Јабука
Я видзим заренка слунка
Преточени до його лупи.
Шицка умилносц ше збила
До пристанїща його червенїдла.
Цихосц далєких брегох
През конарчок вошла.
Як кед би тераз прибегло
До рукох, кнїжкох…
Похотно ше як любовнїца понука,
Док лєжи на танєру.
З тайнима ключами отвера уста
И дробни писок слунка висипує
Слап
Охабяме облак отворени вноци и шерцо
Роками. Як богове сцихшани патриме
Горе гвизди родни док ше шветлосц
Валя до моря без звуку хтори би
Могол затрепециц над каменьом побрежя.
Швици єдно око на нєбе, друге нє
Познам, нєспаня нас трапя док стареєме
Думаюци на шмерц и драгу. Ище зме привидно щешлїви
Думаме на гвизди и охабяме облак
Отворени же бизме патрели горе.
Ми часто анї нє нагадуєме у тей цихосци водопад
Мешачней ноци, як умилносц жени кед ше укаже
З мегкима линиями цела, гварим, ми анї нє
Нагадуєме водопад шветлосци хтори нас
Зловисно заноши и знїщує.
ДЗИВКА И ОЗЕРО
Девојка и језеро
На озеру перши капки дижджово.
Запор, та слунко знова точи.
Блїск у мнє пише нєвидлїво,
Красу од хторей заболя очи.
Як кед би змил вистатосц и прах –
Котуляю ше по води златни зарна.
Украши слику на хвильку,
Дзивка пребегує як сарня.
У души знова водопад шляпка.
Ослухуєм: цихосц, птица, капка
Дзвига ме зоз галайку нєчуйного
Зоз болю и сна далєкого.
Наисце, зарйова и чиста красота
Врацаю виру до смисла живота.
МИР, МОРЙО, СОН
Мир, море, сан
Хвилька самоти. Без цеплого диху жени.
Хижа над морйом, канчовики пени.
Твар на дланьох, одблуканих жренкох:
Стол, кнїжки, яблука, шлїди циньох.
Хвилька цихосци. Шветлосц предмети злаци:
Лєс, птица, польо, збуртаносц стебелка хваци
То давна слика хтору думка враци,
На хвильки цо знали буц швицаци.
Малючке шерцо звите до любови, струнки мост
Шветлосц сцихшана на хвильки го пирска
Слабучку руку загарта прах, дикинь, надово пориска.
Мир. Вирвана з цела блука косц.
Вираста од болю лилова твердиня:
Запалєне око, тупи чувства, дирґонєня.
НЄПОЗНАТЕ НАШЕНЄ
Непозната семенка
Видзиме го, нє знаме як му мено
Нє знаме цо з нього випукнє
Нєрозумлїве з велїма тайнами
Загадково ше шмишка на дланьох
Дзе го пошац, зоз кельо слунка
Цихосци з келїма капками го напоїц
Чи квет паху чи церень отрову
Най пущи око з блїском най наполнї
Зрезане у колєнох желєних
Чи нове пущи лїсце
Вше менєй знаме вше баржей на ньго патриме
Виключка воно у нашей души пукнутей
ДИЖДЖ И СТЕБЕЛКА
Киша и влати
Запор. Пах дижджу, ерос каждого стебелка.
Боса, занєшена, у сну и трансу.
Танєц води у хторим ше кажда жила гойса,
Нї зоз чим нє попутана: виводзи лєтню сеансу.
Ритем капкох, ноти у подсвидомим еху,
Полен и опиваюци пах цо лїпа вилїва,
И як у сну, диждж и нїжни стебелка
Шветлосц желєна цо ше на дланьох прелїва.
Мокри власи, цукня на целу прилїпена,
Танцує вона на дижджу свой танєц живота,
Яґод сарня у скоку благо викруцена.
Дижджова богиня зоз хторей зарює красота.
Патриме на ню, на чудну жену –
Танєчнїцу на дижджу чи дзивку шалєну.
ГВИЗДИ НА ЗАГЛАВКУ
Звезде на узглављу
Тота роздвоєносц
Краса рокох у струку
Поцилунки цо тирваю
Бляда у обчекованю
Шлїдзи вона мой погляд
И рух рукох
Познам тото нагадованє
Тайни знак любови
Плєцох сциснутих
Очох спод лїсточкох
Приємни страх у целу
Била як водови квиток
Така млада и нїжна
Анї до писнї
Нє шмем ю увесц
Оставаю лєм ноцни поцилунки
И позни гвизди на заглавку
МИЛА
Драга
Ценка, на писку цеплого лєта, лєжи мила
Очи єй отворени зачирени до нєба
Загадково нашмеяна чува свою тайну
Приходзим, розцагуєм ше коло нєй и чекам
Най и до моїх очох войдзе фалаток лєта
Чекам цалу вичносц и длужей
Нє щешлїви сом, щешлїва моя мила
Вона ше цала претворює до любови и
Дави ше од шмиху нєобяшнївого
Кед пожада запалї з ґамбу нове слунко
И з ценкима руками го знєє зоз висоти
ПРИЗНАЧКА О ДЗИВЧЕЦУ
Белешка о девојчици
Цело ци морйо дзивче а руки габи длуги
Очи фарби води зоз хторих нєвиносц зарює
Цали май у власох шпи квецово круги
Од твойого диху мнє у души змерк панує
Патрим: зоз дланьох ци чайки вилєтую
Виврацене слунко дриме у твоїх мускулох
Сарнї на полю твоїх словох мирую
За тобу преквитаю стебла баґренох
Цело ци морйо дзивче а у твоїм росту
Диха мала сарня далєких предїлох
Єст цошка у габи єст цошка у писку
Од твоїх крочайох и од твойого нємиру
Ти би одразу мала моя сцела буц
Узрета як помаранче як южна овоц
ОЧИ МОЄЙ МИЛЕЙ ДОК МЕ ВИПРОВАДЗА
Очи моје драге док ме испраћа
Мила моя ма очи як капки дижджу у ружи
Док ме випровадза на прагу нашого дому
Под стреху наших рокох танцує цме слунко
У пулсових жилох наших блїскаю блїскавки розпуки
Прейґ брегох лилових шлїзка ше змерк
И уходзи до моєй милей як крадош паху
Мила моя кладзе ухо на коритко и нє
Чує нїч лєм дубонь габох морских
Вона маха з руками як ластовка нє видзим
Вецей нїч алє бочкам милу за око нїжне
И нагадуєм горки роки одсутносци празне
У шицких стварох остава шерцо пукнуте
БИШАЛМА ЧИ ЖЕНА
Дуња или жена
Чом ши нє бишалма, пах єй, оцисок швижосци
Фарба цо заводзи око и думку водзи далєко
Голе месо завите до молги жажди, тоти
Клуби под сукню у ранцох витру
Думам, як це нарисовац нєстварну
Док бежиш по поверхносци моря и нєставаш
Далєко у єдней точки билей як чайка
Сцекал сом зоз самого себе виривал ше з души
И виписовал фарбу твоїх жренкох з думку свою
Одходзел до нєпознатого и виглєдовал мале шерцо
Бишалми з мойого стола провадзел сом шлїд
Розкошну форму твойого цела як червенїдло єй лупи
ДЗИВЧЕ СЦИСКА СВОЙО КОЛЄНА
Девојчица скупља своја колена
Дзивче сциска свойо били колєна
Два фалати шветлосци, два капки нїжносци
Квети цо ше до лїсточкох розкладаю
Скромна, люби вона мойо дланї на нїх.
Крев моя ю виноши на чудесну шветлосц
Алє нє отвера моцни клатки любовни
Нє помагаю анї поцилунки анї пламеньчки
Хтори ше паля тайомнє у жренкох глїбоких
Билїдло єй престарте у априлу младого цела
Нїч сом нє научел од першого поцилунку видзим
Лєм глад постал векши з роками
Рано чекаме у трави и шветлосц у далєкосци.
На русински језик препевала Меланија Римар
ЙОВИЦА ДЮРДЇЧ народзени 3. 10. 1949. у Ґлоґовици при Добою, Република Сербска. Прозни писатель и поета. Дипломовал на Педаґоґийним факултету у Риєки. Член здруженя писательох Сербиї и Здруженя писательох Републики Сербскей.
Автор тринац кнїжкох поезиї и прози за дзеци и старших читачох. Обявйовал у велїх новинох и часописох. Дзепоєдни дїла му прекладани на странски язики як цо анґлийски, русийски, италиянски, польски, чески, турски, словенски, македонски итд. Заступени є у рижних антолоґийох и виборох сучасней литературней творчосци на сербским язику.
Обявени кнїжки:
ДЗИВКА У СНУ/Уснула девојка, писнї, ”Светлост”, Сараево, 1974 г.
ЛАРИСА, писнї, ”Риечко издавачко друштво”, Риека, 1974 г.
ЛИЛОВО ГОРИ/Љубичасто горје, писнї, ”Светлост”, Сараево, 1076 г.
СОНЧОК ЗАВРИОЧКО/Санак Склопиочић, приповедки за дзеци, ”Отокар Кершовани”, Риека, 1983 г.
ЯК ЛЮБИМ АНУ/Како волим Ану, писнї за дзеци, ”Издавачки центар Риека”, Риека, 1983 г.
РУКИ ВЕЧАРШИХ ЛЮБОВНЇКОХ/Руке вечерњих љубавника, писнї, ”Издавачки центар Риека”, Риека, 1984 г.
МИЛЕ ЦЕЛО/Љупко тело, писнї, ”Партизанска книга”, Любляна, 1985 г.
САРНЯ И ЛОПОЧИ/Кошута и лопочи, (THE ROE AND WATER LILIES), двоязично, писнї, ”Викенд книга”, Белград, 2000 г.
ВИРВАНИ РУКОПИС/Истргнути рукопис, писнї, ”Интерпресс”, Белград, 2004 г.
ЄЙ ОЧИ МОРЙО/Њене очи море, писнї, библиофилске виданє (21 прикладнїк), ”Книжевни ателье Арт”, Малинска, 2004 г.
ЖИРАФА ЖЕРАЛДИНА, писнї за дзеци, перше виданє ”Арс Поетика”, Белград, 2005 г., друге ”Арс Поетика”, Белград, 2008 г.
СИМОНОВО ОЧИ/Симонине очи, приповедки за дзеци, перше виданє ”Букланд”, Белград, 2006 г., друге виданє ”Арс Поетика”, Белград, 2008 г.
КРАШНЄ БУЦ ДОМА/Лепо је бити код куће, писнї за дзеци, перше виданє ”Букланд”, Белград, 2006 г., друге виданє ”Арс Поетика”, Белград, 2008 г.
Наградзовани на литературних конкурсох. Двойнїсти добитнїк награди „Драґо Ґерваис„ (Жерве) Риєка. Добитнїк є и Златней значки Културно-просвитней заєднїци Сербиї.
[email protected] www.jovicadjurdjic.com